Nasz spokój nie trwał długo. Doktor nie podoba się Tymonka wzrok. Taki błądzący , nieobecny. Wiedzieliśmy, że Tymonek jest "opóźniony" przez tą padaczkę. Wiedzieliśmy, że jego mózg jest w tym momencie jak czysta nie zapisana karta. Tak samo myśleliśmy, że jest ze wzrokiem. Pani doktor zasugerowała, żebyśmy jednak poszli do okulisty na kontrolę. 3 miesiące trwały nasze nerwy i tyle też  przyszło nam czekać na diagnozę. Raz doktor okulistka mówiła że widzi , raz że nie będzie widział i że możemy się zapisać do szkoły dla niewidomych. Ostateczna jej decyzja - nie widzi. W międzyczasie szukaliśmy innej doktor, która by potwierdziła diagnozę. Poszliśmy do kolejnej doktor  oswojeni z myślą, że Tymonek nie widzi. Ta doktor powiedziała, że prawdopodobnie nie widzi. Prawdopodobnie... co za słowo?.... Co ono oznacza? widzi czy nie? Zostaliśmy pokierowani na dalsze badania.

Katowice. Zaskoczenie. Tamtejszy system obsługi. Szybkie tempo badań , badań o których wcześniej nie mieliśmy pojęcia. Diagnoza doktor- przecież on widzi. Miła Pani doktor wyjaśniła skąd wie, że Tymonek widzi - nie mając jeszcze wyników badań. Zrobiliśmy badania, doktor opowiedziała jak to się wzrok rozwija, oraz co dla nas bardzo cenne było - że takie dzieci jak Tymonek  z takimi problemami wzrokowymi widzą - może nie dokładnie , ale widzą. W drzwi trafiają, niektóre normalnie chodzą do szkoły. Trzeba tylko rehabilitować wzrok i czekać na jego rozwój.. Odetchnęliśmy... Jednak by diagnoza się potwierdziła i byśmy jeszcze dokładniej wiedzieli co z tym wzrokiem - pojechaliśmy do Chorzowa. Tam kolejne badania - między innymi jak mózg odbiera i przetwarza obraz. Nie jest najgorzej - odbiera. Czy przetwarza i na ile nie wiadomo - z racji padaczki , zastawki w głowie Tymonka i krzywej głowy.

Wyjechaliśmy stamtąd wiedząc, że Tymonek w jakiejś części będzie widział. Zalecenie to rehabilitacja wzroku a diagnoza: hypoplazja ( to jak niedorozwój) tarcz nerwu wzrokowego, blade tarcze oczu.